اینجا دوراهـــی استــــ.

آنجا کــه قدمـــ در یکـــ راه و دل در راه

دیگـــر مـــی سپاریـــ.

دوراهـــی یعنـــی چـالش، یعنـــی انتخابــی پــر درد.

دوراهـــی یعنـــی اشکهـــا و لبخند هـــا،

امیدهـــا و حســرتهـــا.

دوراهـــی یعنـــی زندگـــی...


اینجـــا دوراهــی استـــ.

آنجـــا کـــه قدمـــ در یکــــ راه و دل در راه
دیگـــر مـــی سپاریـــ.

تــوی جـــاده ایــ کـــه انتهـــایش معلومـــ نیستــــ

پیـــاده یـــا ســـواره بــــودن فرقــــی نمـــی کند

امـــا اگـــر همراهـــی داشتـــه باشـــی کـــه تنهــاتـــ نذاره

بـــی انتهـــا بـــودن براتـــ آرزو میشــــه....

شِــڪَســتَمـ ــ ...

بِـﮧ هَمــینـ ــ سادِگے ...سَــعے نَڪُنـــ تِڪِـﮧ هـــایَم راباـهَـــم جورڪُنےنِمے شَـــود


زیرا مَــن دیگَر...

مَـــن نیســـتَم ...

وتــو دیگَر...

تــو نیستے

نگذار بد قول شوم ..

شب که می رسد به خودم وعده می دهم

که فردا صبح حتما به تو خواهم گفت.

صبح که فرا می رسد و نمی توانم بگویم،

رسیدن شب را بهانه می کنم.

وباز شب می رسد و صبحی دیگر....

ومن هیچ وقت نمی توانم حقیقت را بگویم.

بگذار میان شب و روز باقی بماند؛

که چقدر

دوستت دارم...

کـ ـولهِ بـارَمْ بَرْدوشْ،سَـ ـفَرﮮ بـایَد رَفـتْ


سَـ ـفَرﮮ ﺑﮯ هَمـ ـراه


گُمْ شُــدَنْ تـا تـَ ـهِ تَنْهـ ـاﻳﮯ مَحـضْ


یـارِتَنهـ ـاﻳﮯ مَنْ بـا مَنْ گُفتْ:


هَـ ـرْ کُجـا لَرْزیدﮮ


اَزْ سـَ ـفَر تَرسـ ـیدﮮ


تو بِـگو اَزْ تـَ ـهِ دِلْ


مَنْ خُـ ــدا را دارَمــْ

یادمون باشه که همیشه ذره ای حقیقت پشت هر "فقط یه شوخی

بود" ...کمی کنجکاوی پشت "همینطوری پرسیدم" ...قدری احساسات

پشت "به من چه اصلا"... مقداری خرد پشت "چه میدونم"... واندکی درد

پشت "اشکالی نداره" وجود داره...